เมนูนำทาง
อิบน์ ตัยมียะฮ์
อิบน์ ตัยมียะฮ์ ได้ละทิ้งผลงานจำนวนมาก ตั้งแต่ 350 ตามที่นักเรียนของเขาคือ อิบน์ อัลก็อยยิม อัลเญาซียะฮ์ ไปจนถึง 500 ตามที่นักเรียนของเขาคือ อัซซะฮะบีย์ [34] ในวัยเด็ก ผลงานของเขาส่วนใหญ่อิงกับอะกีดะฮ์และการใช้เหตุผลในการตีความหลักฐานทางคัมภีร์, การหักล้างตรรกศาสตร์ของกรีก การตั้งคำถามถึงหลักปฏิบัติที่แพร่หลายในสมัยนั้น และการโต้เถียงต่อต้านชาวคริสต์และชีอะฮ์ [35] ผลงานทั้งหมดของอิบน์ ตัยมียะฮ์ ยังไม่เหลือรอดทั้งหมด และผลงานของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่จำนวน 35 เล่มก็ไม่สมบูรณ์[35] การเพิ่มขึ้นของความสนใจทางวิชาการในบทความยุคกลางของอิบน์ ตัยมียะฮ์ จะเริ่มขึ้นอีกครั้งผ่านความพยายามอย่างค่อยเป็นค่อยไปโดยขบวนการปฏิรูปอิสลาม ในศตวรรษที่ 18 นักศาสนศาสตร์สะละฟีย์ ในซีเรีย, อิรัก และอียิปต์ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 จะแก้ไข, จัดพิมพ์ และเผยแพร่ต้นฉบับจำนวนมากที่ถูกตำหนิในหมู่สาธารณชนชาวมุสลิม ทำให้อิบน์ ตัยมียะฮ์ เป็นนักศาสนศาสตร์อิสลามคลาสสิกที่มีผู้อ่านมากที่สุดในโลก เมื่อผลกระทบทางวิชาการของเขาเพิ่มขึ้น ความแตกแยกและการทะเลาะวิวาทเกี่ยวกับทัศนะของอิบน์ ตัยมียะฮ์ ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
หนังสือหลายเล่มของอิบน์ ตัยมียะฮ์ คิดว่าสูญหายไปแล้ว การมีอยู่ของพวกเขาเป็นที่รู้กันผ่านรายงานต่างๆ ที่เขียนโดยนักวิชาการตลอดประวัติศาสตร์ เช่นเดียวกับบทความบางฉบับที่เขียนโดย อิบน์ ตัยมียะฮ์[23] ผลงานที่สูญหายไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่น่าทึ่งคือ อัลบะห์รุลมุฮิต 40 เล่ม เป็นตัฟซีรอัลกุรอาน (เขียนในคุกที่ดามัสกัส) ที่อิบน์ หะญัร อัลอัสเกาะลานี กล่าวถึงการมีอยู่ของผลงานนี้ในหนังสือของเขาชื่อ อัดดุรอรุลกามินะฮ์[23]
เมนูนำทาง
อิบน์ ตัยมียะฮ์ใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: อิบน์ ตัยมียะฮ์